قناعت، راه خوشبختی
از فضیلت های مهم اخلاقی و صفات پسندیده انسانی قناعت است .
که از گرفتار شدن انسان به رذیلت دنیادوستی که ریشه همه خطاهاست جلوگیری می کند.
در رهنمودهای اولیای الهی با تعابیر مختلفی از فضیلت و ارزش قناعت سخن به میان آمده و تأکید شده است
که خوش ترین زندگی را کسی دارد که به صفت قناعت آراسته است.
و گرنه انسان های حریص و آنهایی که در تمام لحظات زندگی به دنبال تحصیل ثروتند، اگر تمام دنیا را به آنها بدهند
سیر نمی شوند و در نتیجه لحظه ای در زندگی از آرامش و آسایش برخوردار نیستند.
علی علیه السلام افزون بر تصریح به این حقیقت که حریص هرچند همه امکانات دنیا را در اختیار داشته باشد باز فقیر است، می فرمایند:
«خوش ترین زندگی را کسی دارد که خداوند متعال نعمت قناعت را به او عنایت کرده است».
قناعت، راهی برای اصلاح نفس
قناعت، راه خوشبختی
در بینش اسلامی مهم ترین راه تحصیل کمال واقعی انسان اصلاح نفس است.
لذا از آن به عنوان بزرگ ترین و برترین جهاد یاد می شود. واضح است به انجام رساندن این مسئولیت بزرگ همانند
سایر اهداف شرط هایی دارد که بدون در نظر گرفتن آنها تحصیل این هدف امکان پذیر نیست.
از جمله اموری که از آن به عنوان زمینه ساز اصلاح نفس یاد شده داشتن قناعت در زندگی است؛
چرا که برخورداری از این فضیلت، صفاتی چون اسراف و تبذیر و طمع را که هر یک به گونه ای مانع اصلاح نفسند،
از آدمی دور می کند. علی علیه السلام می فرمایند: «قناعت از مؤثرترین عوامل اصلاح نفس است».
آسوده ترین مردم
اگر از مردم سؤال شود که «دوست دارید از چه نوع زندگی برخوردار باشید؟»،
بدون تردید اغلب آنها در پاسخ خواهند گفت: «دوست داریم زندگی خوب و راحتی داشته باشیم».
امّا در پاسخ به این پرسش که «چگونه می توان به یک زندگی راحت دست یافت؟»
دیدگاه ها و نظریه های مختلفی وجود دارد.
عده ای معتقدند از طریق تلاش های بی وقفه شبانه روزی دست یابی به زندگی راحت میسر است.
برخی دیگر اعتقاد دارند داشتن دارایی بیشتر زمینه داشتن یک زندگی خوب را فراهم می سازد.
اما علی علیه السلام می فرمایند: «آسوده ترین مردم در زندگی فردی است که قناعت را پیشه خود سازد».
قناعت، راه خوشبختی
ضمانت روزی از طرف خدا
کسی نمی‌تواند بگوید چون خداوند روزی من را مقدر کرده و برایم می‌فرستد پس من تلاش نکنم.
نه این‌طور نیست تضمین روزی بدان معنی نیست که هر کس در خانه‌اش بنشیند تا روزی او را به درخانه‌اش بیاورند
یا از آسمان برای او مائده نازل می‌کنند. بلکه مقصود این است که در عالم طبیعت،
منابع تامین‌کننده روزی جانداران پیش‌بینی شده است.
همان‌طوری که خداوند روزی نوزادی که به دنیا می‌آید در پستان مادر قرار داده است.
و دیگر اینکه اگر کسی بگوید روزی من بیشتر از این نمی‌شود و سرنوشت و تقدیر من این است
پس تلاش من چه فایده‌ای دارد ؟ در جواب می‌گوییم انسان باید تلاش خود را انجام دهد
و خداوند به اندازه تلاش او به او روزی می‌دهد و بیشتر از آن حدی که خداوند تکلیف کرده از او نمی‌خواهد.
چنانچه در قرآن فرموده است:
و وأن لیسَ لِلاِنسانِ اِلّا ماسَعی؛ برای انسان بهره‌ای جز سعی و کوشش او نیست.»
