بازسازی خانه کعبه
بازسازی خانه کعبه
داستان بازسازی کعبه توسط ابراهیم و اسماعیل
کعبه مهم ترین و مقدس ترین عبادت گاه اسلامی و اولین منزلی میباشد که برای عبادت پروردگار بنا شده است. بنابر نشانه‌های قرآنی و احادیث اسلامی، حضرت ابراهیم(ع) و فرزندش اسماعیل به فرمان آفریدگار کعبه را بنا نهادند، گرچه در برخی نقل ها تاریخ ساخت آن را به زمان حضرت آدم(ع) و یا این که حتی قبل از آن نیز باز می گردانند.
بنای کعبه
کَعْبه بنایی مکعب شکل واقع در مسجدالحرام در شهر مکه، که اصلی ترین عبادت گاه و قبله مسلمانها میباشد. مسلمانها در هنگام نماز رو به سوی این بنا می ایستند و طواف کردن بر گرد آن، از جمله ارکان فریضه حج میباشد.
بنابر نشانه‌های قرآنی و احادیث اسلامی، حضرت ابراهیم(ع) و فرزندش اسماعیل به امر پروردگار کعبه را بنا نهادند، گرچه در برخی نقل ها تاریخ ساخت آن را به زمان حضرت آدم(ع) و یا این که حتی قبل از آن نیز باز می گردانند.
ابراهیم مدت ها بدور از فرزندش زندگی میکرد بعد از آن تصمیم گرفت که به دیدار وی بشتابد البته این بار نه فقط برای اینکه حال و روز اورا بپرسد و یا این که از اوضاع زندگی او باخبر شود و تشنگی و اشتیاق دیدار اورا مانند همیشه برطرف سازد، بلکه در‌این سفر برای کار بزرگتری به سرزمین مکه می شتابد.
بله، امر مهمی در پیش میباشد، ابراهیم از طرف پروردگار مأمور گردیده خانه کعبه را بسازد و خداپرستی را رواج دهد.
ابراهیم علیه السّلام دستور آفریدگار خود را به عهده گرفت و بدون ترس از مشرکین به سمت حجاز حرکت کرد. وی برای انجام امر پروردگار در حجاز به جستجوی اسماعیل پرداخت! دور و بر چشمه ها، منازل و قبایل و خیمه گاه ها را کاوش کرد تا عاقبت اورا در اطراف زمزم زیر درخت سبزی که شاخه های فراوانی داشت یافت که سرگرم تراشیدن تیر بود.
بعد از آن که اسماعیل متوجه پدر شد آنچه در دست داشت به زمین گذاشت و به استقبال پدر آمد، برق شور در صورت اسماعیل بدرخشید و صورت اورا منور کرد. اسماعیل خوشحال و شادی کنان به سوی پدر شتافت و بلافاصله این پدر و پسر دست در آغوش یکدیگر بردند و از گذشته برای یکدیگر سخن ها گفتند و درد فراق را تسکین دادند.
بعد از آن که آتش شوق و اشتیاق آنان با ملاقات یکدیگر فرو نشست و غم جدایی را تخفیف دادند، با یکدیگر به سخن پرداختند، آثار مهر و محبت در صورت آنها اشکار بود و نهایت خوشحالی و خرسندی در سیمای فرزند درستکار و پدر مهربان، دیده میشد.
این پدر و فرزند زمان زیادی را در‌این حال به سر بردند و در پایان این ملاقات سرشار از محبت، ابراهیم مقصود و مأموریت مهم خویش را با فرزند در میان گذاشت.
بازسازی خانه کعبه
شما می توانید برای کسب اطلاعات بیشتر از مقالات ما,به وب سایت آقای دکتر حمید صادقیان مراجعه نمایید.
ابراهیم علیه السّلام در حالی که به تپه های مجاور اشاره میکرد، اذعان کرد: ای روشنایی دیده ام پروردگار به من فرمان داده در‌این کشور منزل ای بسازم.
اسماعیل در اطاعت پدر، فرمانبردارتر از انگشتان دست بود و بی درنگ آمادگی و اطاعت خویش را اعلام نمود. بعد از آن پدر و پسر به محل بنای کعبه شتافتند و با امیدواری و اتکال به پروردگار اراده خویش را جزم و بنای خانه خداوند را آغاز کردند.
ابراهیم و اسماعیل علیهما السّلام به حفر محل پایه های خانه پرداختند و پایه خانه خداوند را بالا بردند و در‌این حال می گفتند: «خدایا! این خدمت مارا قبول فرما، چون تو شنوا و آگاهی! پروردگارا! مارا تسلیم خود ساز و فرزندان مارا ملتی قرار داده که تسلیم تو باشند. بار خدایا! فرمان عبادت را به ما بیاموز و بر ما ببخش چون که تو بخشایش گر و مهربانی».
چندی نگذشت که پایه خانه خداوند چیده شد و آثار آن آشکار گشت. اسماعیل سنگ و مصالح مورد نیاز را میاورد و ابزار و آلات ساختمان را مهیا می کرد و ابراهیم به چیدن دیوارها می پرداخت.
بطور مسلم نیرویی الهی به آنها یاری میکرد تا بتوانند این اصل را انجام دهند و بدین کار سنگین و مشکل قیام کنند.
ساختمان بالا رفت و دیوار مرتفع شد و دیگر دست ابراهیم به بالای آن نمی رسید و این پیر رنجور نمی توانست سنگ ها را بالای دیوار ببرد، لذا بیان کرد: ای نور چشم من سنگی برای من بیاور که پایین پای خویش بگذارم، شاید بتوانم کاری را که آغاز کرده ام به پایان برسانم و این مهم زیر نظرم تمام شود.
اسماعیل به جستجو پرداخت تا اینکه به حجرالاسود برخورد کرد و آن را نزد پدر آورد. ابراهیم روی این سنگ قرار گرفت و به بنای ساختمان ادامه داد و اسماعیل سنگ به وی می داد و هرگاه قسمتی از خانه به پایان می رسید سنگ را به کناره دیگر منتقل می ساختند و یک طرف دیوار که کامل میشد به طرف دیگر می رفتند و به‌این شیوه، پایگاهی که پروردگار برای عبادت مردم در نظر گرفته بود و روح مردم مشتاق و قلوب ملت ها، آرزوی زیارت آن را دارد، تمام شد.
بله خواهش ابراهیم علیه السّلام از پروردگار برآورده و دعایش مستجاب شد و آفریدگار قلوب مردم را متوجه اسماعیل و مادرش ساخت و از طعام مناسب روزیشان بخشید، باشد که شکرگزاری کنند. و به این شکل بود که جان و دل مردم، مشتاق زیارت این خانه گشت.
