شناسایی افکار منفی خودآیند
پیش از تعریف و ذکر ویژگیهای تفکر منفی خودآیند، بهتر است که درمانگر تفکر منفی خودآیند را در یک مثال به ایشان نشان دهد:
یک نمونه از مراجع بگیرد. از وی بخواهد که وضعیت را شرح دهد. هیجان همراه با آن حالت را شرح دهد. بگوید در آن بازه، چه به ذهنش خطور نموده است. بعد از آن درمانگر با استفاده از گفته های مراجع، تفکر منفی خودآیند را برای ایشان تعریف کند و ویژگیهای این افکار را بگوید.
خصوصیت های افکار منفی ناخودآیند
کلیه اشخاص این افکار را دارا‌هستند.
به‌تدریج از آن ها آگاهیم اما با اندک آموزشی قادر خواهیم بود از آن ها با خبر شویم.
تحت فشار، شدت می‌یابند. و منفی می باشند.
ناگهان به ذهن آمده و خودآیند و خود کار می باشند. یکباره برانگیخته میشوند. سریع و کوتاه میباشند. زمانی که مضطربیم، درست به نظر می رسند.
به باورهای زیربنایی ربط دارند و شخصی میباشند. ناراحتی تولید می کنند. مراجع، بیشتر از هیجان همراه آن ها خبر دارد تا خود آن ها.
هیجان تولید شده ارتباط منفی با تفکر زیربنای آن هیجان دارد.
میتواند کلامی، تصویر ذهنی یا این که هر دو باشند.
بر طبق اعتبار و کاربرد آن‌ها میتوان آن‌ها را تحلیل کرد.
شناسایی افکار منفی خودآیند
دو جنبه اصلی افکار منفی خودآیند
محتوا: آنچه که ما می‌پنداریم. مثلث شناختی، خطاهای شناختی، ناامیدی و درماندگی در شناسایی محتوی افکار منفی خودآیند اثرگذار میباشند.
فرآیند: چه‌طور فکر می کنیم. اشکالاتی در یاد‌آوری و فراخوانی اطلاعات، آمادگی بیشتر مراجع برای دسترسی به خاطرات منفی پیشین در مقایسه با خاطرات مثبت یا این که خنثی، ناتوانی در به خاطر آوردن جزئیات یک خاطره خاص و در حیث به دست آوردن کلیت یک رویداد و ضعف در حل مورد، دیدگاه سیاه و سپید در پردازش اطلاعات و گرایش به نشخوار فکری.
