خانواده و نوجوان

در نظام خلقت سیر طبیعی زندگی انسان در سه مرحله آغاز و پایان می یابد.

مرحله دوم زندگی یعنی نوجوانی و جوانی، سازنده ترین، پرشورترین و حساس ترین دوران حیات آدمی است

که با بروز حالات روحی و روانی جدید شروع می شود و نوجوان را با مشکلات جدّی روانی و اجتماعی روبه رو می سازد.

نوجوانان از نظر روانی، دارای وضعی مخصوص به خود هستند.

اینان نه مانند کودکان نابالغ فکر می کنند و نه اندیشه و افکارشان همانند بزرگسالان سی ساله و چهل ساله است.

در دوره نوجوانی تمایلات جنسی افزایش می یابد؛ روحیه استقلال طلبی و بی اعتنایی به نظرات اطرافیان جلوه گر می شود؛

نوجوان آن کودک سر براه قبلی که تابع همه مقررات موجود در خانه بود، نیست؛

به خود حق می دهد تا در کارهای افراد خانواده دخالت کند و در مورد افکار و اعمال آنها اظهار نظر نماید؛

او دوست دارد در انتخاب لباس و دوست آزاد باشد؛ تخیّل او اوج می گیرد. او می خواهد گذشته و آینده را به هم مرتبط کند؛

نوجوان مواد اولیه تخیل خود را از خارج می گیرد و مطابق فکر و ذهن خود توصیف کرده و بال و پر می دهد،

از این رو مشاهده می کنیم که بسیاری از آنها حالت رؤیاگونه و مبالغه آمیز دارند؛ نسبت به مسایل جنسی کنجکاو می شوند.

او ثبات اخلاقی و رفتاری خود را از دست می دهد، او برای رشد اجتماعی خود، با هم سن و سالانش طرح دوستی می ریزد

و نسبت به جنس مخالف تمایل پیدا می کند.

پدر و مادر اولین کسانی هستند که شخصیت نوجوان را بنا می گذارند، و از آنجا که نوجوان به تفاهم با والدین نیازمند است

باید به او کمک شود تا به استقلال همه جانبه برسد.

از این رو خصوصیات رفتاری و گفتاری پدر و مادر به رشد اجتماعی و تکامل شخصیت نوجوان کمک می کند

و او را برای حضور در صحنه های مختلف اجتماعی آماده می سازد.

در خانواده ای که پدر و مادر، مهربان، منطقی و آرام باشند و با آگاهی از نیازهای نوجوان به تربیت او اقدام کنند

فرزندانی آرام، باهدف، سازگار و صالح خواهند داشت.

برعکس خانواده ای که هر دو یا یکی از پدر و مادر با خشونت و تندی با فرزندان برخورد کنند

فطرت سالم نوجوان را منحرف و آلوده کرده و دختر یا پسر را با سر در گمی روبه رو ساخته و او را نسبت به زندگی آینده خود ناامید و مأیوس خواهند کرد.

از ویژگیهای بارز و مثبت پدر و مادر مهربان می توان امور زیر را نام برد:

خانواده و نوجوان

اشتغال بیش از اندازه پدر یا مادر در خارج از منزل عامل فشار عصبی و بدرفتاری آنهاست.

فرزندان خانواده بویژه دختران دوست دارند ساعتی را در کنار پدر و مادر خود بوده و محبتهای آنها روح خود را سیراب سازند.

از این رو پدران و مادرانی که مرتب در مجالس میهمانی بوده و بیشتر وقت خود را در خارج از منزل و با دوستان خود می گذرانند

به سعادتمندی و آرامش روحی فرزندان خود نمی اندیشند و در نتیجه زمینه فرار از خانه و انحراف آنها را فراهم می کنند

همدمی والدین بویژه پدر در گرمی خانواده و ایجاد امید در فرزندان مؤثر است

و آنها را در تحمل و پذیرش فراز و نشیبهای مختلف زندگی و تعهد به مقررات اجتماعی و عرفی یاری می دهد.

بدون تردید یکی از رموز موفقیت مربیان و والدین در رسالت تربیتی آنها صبر و حوصله است.

به طور طبیعی نوجوان و جوان در پرتو گسترش اندیشه خویش، به خود حق می دهد تا بعضی از رفتار و گفتار والدین را

مورد انتقاد و سؤال قرار دهد و در اینجاست که پدر و مادر باید با صبر و حوصله به حرف آنها گوش دهند

و با پاسخ صحیح و منطقی و با درایت مخصوص آنها را قانع کنند.

نوجوانان و جوانان دوست دارند که مورد احترام و اکرام دیگران باشند و از آن لذت می برند.

به حساب آوردن نوجوان در میان جمع، در واقع آماده کردن او برای ورود به اجتماع است تا بتواند

موقعیت فرهنگی و اجتماعی خود را بازیابد و در ایفای مسؤولیت آینده خود حساب شده تر گام بردارد.

او با مشاهده احترام از سوی اطرافیان بر اعتماد به نفس و تقویت روانی خود می افزاید

و با دلگرمی و نشاط بیشتری خود را مطیع مقررات و خواسته های آنها می سازد.

اشتراک گذاری این مقاله در ...

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ

دوره‌ها