روش هایی را پیدا کنید که بتوانید میزان موفقیت خود را در انجام اموری که برایتان سخت و دشوار شده اند یا حوصله انجام آنها را ندارید، بالاتر ببرید.

افسردگی اختلالی است که می تواند بر افکار، خلق و خو، احساسات، رفتار و سلامت جسم و روح فرد تأثیرات منفی بگذارد و با درجات متفاوتی از غمگینی، یاس، ناامیدی، شک در مورد خویش و احساس گناه خود را نشان می دهد.

بیشتر مردم بطور معمول در دوره ای از عمر خود، احساس افسردگی می کنند. اما عده ای این احساسات را بطور عمیق و مداوم تجربه می کنند و گاهی افسردگی، ماه ها و یا سال ها تداوم پیدا می کند.

فردی که افسردگی را تجربه می کند، ممکن است نوسانات شدیدی را در خلق و خوی خود تجربه کند و یا حتی آرزوی کناره گیری کامل از فعالیت های معمولی روزانه و دنیای بیرون را داشته باشد. زیرا افسردگی انگیزه انسان را تحت تأثیر قرار می دهد و باعث می شود انرژی و علاقه فرد به همه چیز کاهش یابد.

– احساس ناامیدی و یا بی ارزشی، پوچی و گریه های مکرر
– ناتوانی از لذت بردن از جنبه های گوناگون زندگی
– تغییرات محسوس در میزان احساسات و ادراکات مانند غم و اندوه، اضطراب، دلهره و …
– کاهش میل جنسی
– خودسرزنشی و احساس گناه
– نداشتن احساسات گرم نسبت به خانواده و دوستان یا ترس از تنها ماندن
– کاهش شدید سطح انرژی و احساس خستگی فراوان
– تغییر اشتها و کاهش و یا افزایش میل خوردن و به دنبال آنها ایجاد مشکلات و بیماری های گوارشی
– بی خوابی و بر هم خوردن الگوی خواب
– احساس بی قراری، بی تابی، زودرنجی و تحریک پذیری و یا کند شدن حرکات و واکنش ها
– داشتن افکار خودکشی

– افراد افسرده در بیشتر موارد جنبه منفی قضایا را مورد توجه و بررسی خود قرار می دهند.
– این افراد معمولاً به نتایج آنی و سریع رفتار خود نگاه می کنند و نتایج دراز مدت برای آنها اصلا اهمیتی ندارد.
– افراد افسرده در ارزیابی رفتارهای خود سخت گیر هستند و معمولاً خود را برای هر کاری مورد سرزنش قرار می دهند.
– افراد افسرده، خود پنداره منفی دارند و غالباً عزت نفس آنها بسیار پایین است.
– این افراد از انگیزه کافی برای برنامه ریزی در جهت دستیابی به اهداف درازمدت برخوردار نیستند.
– آنها معمولاً خود را سرزنش و حتی مورد تنبیه قرار می دهند؛ بطوریکه انگیزه عمل کردن و جرات ورزی خود را نیز کاملا از دست می دهند.

– ضربه های روحی شدید در کودکی یا سنین بزرگسالی
– تجربه سوگ و از دست دادن عزیزان
– وراثت
– آشفتگی و تشنج در محیط های خانوادگی، کاری، دوستانه
– از دست دادن حمایت های اجتماعی در پی طلاق، دوری از دوستان، قطع رابطه و از دست دادن شغل
– شرایط ناسالم اجتماعی مانند فقر، بی خانمانی و خشونت
– ابتلا به بیماری های خطرناک
– تغییرات هورمونی
– استفاده از مواد مخدر و الکل
– استرس و تفکرات منفی
– عدم تحرک بدنی و نداشتن تفریحات لازم

امروزه از دارو درمانی و روان درمانی برای درمان این اختلال همه گیر استفاده می شود. انتخاب بهترین راه برای درمان، بستگی به میزان پیشرفت بیماری و نظر شخص و روانشناس او دارد. مهم این است که بدانید افسردگی تقصیر شما نیست و هیچ دلیلی وجود ندارد که به خاطر بروز این حالات احساس شرمندگی داشته باشید.

 افسردگی یک اختلال است و نشانه نداشتن اراده نیست. بنابراین باید حتماً به دنبال درمان آن باشید. روانشناسان می گویند در دوران افسردگی، نوشتن کارهای روزانه بصورت برنامه کاری برای مشخص بودن کارهایی که هر روز قرار است انجام دهید، به شما کمک می کند که بدانید هر روز وقت خود را چگونه صرف کارهایتان کنید.

برنامه ریزی و نوشتن فهرست کارهایتان، هر روز از صبح که از خواب بر می خیزید تا شب، باعث می شود هنگام خواب، متوجه شوید فردا چه کارهایی را باید انجام بدهید. به این ترتیب خود به خود نوعی الزام برای انجام کارها پیش می آید و احساس ضعف، بی حالی و بی انگیزه بودن، تا حد زیادی برطرف خواهد شد.

در پایان هر روز، نگاه دقیقی به فهرست خود بیاندازید و میزان خشنودی و رضایت خودتان را بسنجید. در جریان افسردگی، انجام معمولی ترین کارها از همه چیز دشوارتر است. از این بابت خود را سرزنش نکنید زیرا این یک واقعیت است.

روش هایی پیدا کنید که بتوانید میزان موفقیت خود را در انجام اموری که برایتان سخت و دشوار شده اند یا حوصله انجام آنها را ندارید، بالاتر ببرید. برای نمونه برای تمیز کردن اتاق تان آنرا به قسمت های کوچکی تقسیم کنید و هر روز، قسمتی از آن کار را انجام دهید. یک روز پنجره، یک روز میز، یک روز کمد، یک روز کشوها و …

گاهی خشنودی ها و رهایی از افسردگی، از طریق انجام کارهای بسیار ساده و معمولی که مدت ها است به تعویق افتاده اند، حاصل می شود. به کارهای سخت خود با دید بازتری نگاه بیندازید. این کارها، کارهای معمولی هستند که به خاطر بی حوصلگی شما و به تعویق افتادن مکرر، اینگونه بزرگ و سخت شده اند.

در انجام کارهایتان سعی نکنید خود را بصورت تصنعی خوشحال کنید. برای نمونه آنچه شما را درمان می کند، فعالیت و انرژی انجام کار است، نه چیزی که فقط خوشحالی کاذب برای شما به وجو بیاورد.

در نهایت خوب است بدانیم که ارتباط تنگاتنگی میان احساسات و افکار وجود دارد. هنگامی که در وضعیت خلقی افسرده ای قرار گرفته ایم، افکار و خاطرات منفی را ترجیح می دهیم و بدین ترتیب خلق ما بیشتر افسرده می شود که این یک چرخه معیوب است.

بنابراین هنگامی که افسردگی را در خود احساس می کنیم، باید یک فرآیند ارادی در ما به وجود بیاید و آن این است که مسیر فکری مان را از جاری شدن در کانال خاطرات منفی و ناامیدی، به کانال روشن بینی منتقل کنیم. یا دست کم خاطرات منفی را به ذهن خود نیاوریم.

لازم است فکرتان را کاملا متوجه موضوعات دیگری کنید که فرصتی برای ورود افکار مزاحم حاصل نشود. می توانید یک کار سرگرم کننده و مورد علاقه انتخاب کنید و به درمان هر چه سریعتر خودتان کمک شایانی کنید. گاهی مطالعه و گاهی ارتباط برقرار کردن با یک دوست قدیمی و یا هر روش مفرح دیگری که می شناسید، می تواند حال شما را دگرگون کند. فقط باید فکر کنید و بهترین راه را برای بهبود حال تان پیدا کنید.